«Μέσα από το εξαιρετικό και δυνατό κείμενο, αναγνώρισα την περιπέτεια και τη δύναμη των στιγμών αυτών, την αυτοθυσία των ανθρώπων. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους, όχι μόνο για την ουσιαστική αξία του σαν λογοτέχνημα, αλλά και γιατί πρέπει να αποτραπεί στο μέλλον μία ανάλογη, παράλογη θυσία».

«Η αποτύπωση των σκέψεων και των συναισθημάτων του συγγραφέα στο χαρτί, κάνει τους ανθρώπους από το χώρο του βιβλίου να μιλούν για μία συγκινητική ιστορία. Πέντε χρόνια μετά, ένας από τους επιζήσαντες ξετυλίγει το κουβάρι με τις τραγικές μνήμες στις σελίδες ενός βιβλίου που γίνεται best seller».

«Το βιβλίο του Φίλιππου, γραμμένο χωρίς καμία προσπάθεια εντυπωσιασμού από μέρους του, νομίζω ότι αποτελεί βασικό «εγχειρίδιο ανθρωπιάς», υπενθυμίζοντάς μας αυτά που έχουμε ξεχάσει αλλά τα έχουμε ανάγκη όσο τίποτε άλλο στις μέρες μας: τη θέληση για ζωή και τη συντροφικότητα».

«Μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, θα ήθελα αρχικά να σε ευχαριστήσω για το μάθημα ζωής που μου χάρισες. Είμαι 21 χρονών και πραγματικά υπάρχουν φορές που δεν διψάω για ζωή, απογοητεύομαι, κλείνομαι στο καβούκι μου και τα παρατάω.

Η αλήθεια είναι πως έχω πολλά όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω κι ώρες ώρες σκέφτομαι : «Που θα βρω την δύναμη να προχωρήσω;» Θέλει κότσια και θάρρος η Ζωή. Και να’σαι εσύ, ένα πρότυπο ζωής, τρέχεις για να την αρπάξεις από τα μαλλιά και δεν τρέμεις το θάνατο. Τέλος, με ενέπνευσες και σε κάτι ακόμη...

Στο να καταλάβω ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής. Η ζωή χωρίς όνειρα είναι άδεια, κενή. Πραγματικά σε ευχαριστώ!

Εύχομαι σε έναν άνθρωπο γεμάτο πείσμα, θάρρος και προσμονή για την ζωή, ό,τι καλύτερο. Μια ζωή γεμάτη δυνατές και μόνο όμορφες στιγμές».

«… διάβασα το βιβλίο απνευστί το ίδιο βράδυ.

Δεν ξεκόλλησα απ' αυτό μέχρι να διαβάσω και την τελευταία πρόταση. Είναι γραμμένο σαν μονόλογος, κι' αυτός που το διαβάζει έχει μια τρόπον τινά, άμεση επαφή με την εμπειρία του συγγραφέα. Λιτότητα στην αφήγηση που σε βάζει μέσα στο συναίσθημα του αφηγητή.

Αυτό που θέλω να σου πω όμως, είναι οτι είσαι ένας φάρος.

Η μοναδική αποκτημένη γνώση λένε, είναι η εμπειρία. Και η δικιά σου εμπειρία-γνώση, έπεσε πάνω μου σαν φως. Το οποίο το αναγνώρισα. Την ατόφια αλήθεια του, σαν σημάδι και οδηγό.

Όλο αυτό το τραυματικό σου βίωμα, το έκανες ύμνο για τη ζωή. Θέλει κότσια. Είπες αλήθειες που δεν μας αφήνουν να τις θυμόμαστε, για την αξιακή στρέβλωση που βιώνουμε.

Είναι πολύ σημαντικό, τι σημαντικό δηλαδή, καθήκον είναι, η θέση που παίρνουμε απέναντι στα πράγματα. Και μου θύμισες το καθήκον μου, δηλαδή να μην ξεχάσω να ανάβω κι' εγώ σαν φάρος.

Περνάει δεν περνάει το καράβι».

«Όταν άρχισα να διαβάζω το βιβλίο σου απορροφήθηκα. Δεν κατάλαβα πότε έφτασα στην τελευταία του σελίδα. Με συνεπήρες, με συγκλόνισες!

Ήταν μια κατάθεση που θα κρατήσω σαν φυλαχτό μέσα μου, σαν συνοδοιπόρο που θα με ξυπνά αν δραματικές σκέψεις με τυλίξουν...

Σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου που επέλεξες να μοιραστείς μια τόσο άσχημη και τραγική εμπειρία που ταυτόχρονα όμως είναι ένα τεράστιο μάθημα ζωής για πολλούς που δεν ξέρουν τελικά τι είναι η ζωή, τη θεωρούν δεδομένη και την παραμελούν. Δεν ζουν».

«Θέλω να σου πω ένα μπράβο που πάλεψες για τη ζωή σου, που έγραψες τούτο το βιβλίο, που μας τονίζεις την αξία της ζωής που τόσο βέβηλα αγνοούμε στη καθημερινή τρέλα μας.

Τολμώ να με χαρακτηρίσω βιβλιοφάγο και τολμώ να σου πω πως δεν έχω δακρύσει σε κανένα από τα βιβλία που έχω διαβάσει. Λίγο η τεραστιότητα των πραγματικών γεγονότων, λίγο το ότι έμπαινα πολλές φορές στη θέση σας, ήρθε και έδεσε και με άγγιξε τόσο που τίποτα θαρρώ μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει. Σε ευχαριστώ. Είσαι λύτρωση ψυχής!»